3. Zaproponowano skrócenie czasu, po którym wykonuje się szczepienie przypominające szczeniąt i kociąt z 12 miesięcy po wykonaniu ostatniego szczepienia wieku szczeniącego na 6. miesiąc (26. tydzień) życia. 4. Doprecyzowanie i dalsza dyskusja dotycząca przerw pomiędzy szczepieniami przypominającymi kotów dorosłych, które są Objawy te zwykle mijają po dwóch-trzech dniach. W bardzo rzadkich przypadkach po podaniu szczepionki może wystąpić duszność i wstrząs anafilaktyczny. Wymagają one interwencji lekarskiej i podania leków, które dostępne są w punktach szczepień. Odczyny niepożądane po szczepieniu przeciw COVID-19 zdarzają się niezwykle rzadko. Wstrząs anafilaktyczny, co roku zdarza się w Polsce u 130 tys. osób, nie zawsze jest jednak prawidłowo rozpoznawany, szczególnie u dzieci – alarmują specjaliści z okazji rozpoczynającego się 13 czerwca Światowego Tygodnia Alergii, którego głównym tematem jest anafilaksja. Przykładami ciężkich odczynów poszczepiennych są: wstrząs anafilaktyczny z powodu uczulenia na składnik szczepionki, ostre porażenie wiotkie po podaniu doustnej szczepionki przeciwko polio (w Polsce nie jest już stosowana), trombocytopenia w okresie 30 dni po podaniu szczepionki skojarzonej przeciwko odrze, śwince i różyczce Nieleczony wstrząs anafilaktyczny może doprowadzić do nagłego zatrzymania krążenia i śmierci. Po epizodzie anafilaksji warto udać się do poradni alergologicznej celem przeprowadzenia testów identyfikujących czynnik wywołujący nadwrażliwość, a także przeszkolenia na wypadek ponownego wystąpienia [1,2,3]. Jednak u niektórych ludzi reakcje mogą ulegać nasileniu z każdym kolejnym takim przypadkiem. Wówczas warto się skontaktować z lekarzem i się z nim skonsultować na ten temat. Reakcja alergiczna – wstrząs anafilaktyczny. Osoby uczulone na jad pszczoły zazwyczaj mają przy sobie ampułkę z epinefryną (adrenaliną). Uwaga, ważny temat! Wstrząs anafilaktyczny i atak astmy u dziecka. Jak powinien zachować się nauczyciel? Już jutro w tej sprawie odbędzie się briefieng organizowany przez Koalicję na Rzecz Leczenia Astmy oraz Polskie Towarzystwo Alergologiczne. Złe samopoczucie po szczepieniu jest normalne? Do niedawna powszechnie akceptowano, że gorączka, biegunka i wymioty po szczepieniu są normalne, co wskazuje, że organizm walczy z osłabionym wirusem.. Nowoczesne szczepionki nie powinny mieć takiego efektu ubocznego, a jeśli tak, to szczeniak jest naprawdę zły. Jedynym efektem ubocznym Wstrząs po penicylinie nie jest przeciwwskazaniem do szczepienia przeciwko Covid-19. Jednakże z uwagi na Pana wywiad zasadne byłoby zastosowanie dodatkowych środków ostrożności tj. obserwacja pacjenta przez 30 minut po szczepieniu + wyposażenie Pana w dwie ampułkostrzykawki adrenaliny do domu. 4.99 / 156 opinii. Postępowanie: Przerwać kontakt z alergenem (np. zaprzestać podawania leku!) Skontrolować podstawowe funkcje życiowe. Ułożyć poszkodowanego w pozycji bezpiecznej. Wezwać karetkę pogotowia. Pamiętać należy, że poszkodowany we wstrząsie jest na ogół przytomny! Obciążenia psychiczne, jak strach czy ból mogą nasilać wstrząs. dGj1. 10/11 Przeglądaj galerię za pomocą strzałek na klawiaturze fot. PixabayPoprzednieNastępne 24 sierpnia – mężczyzna - Białystok - wstrząs anafilaktyczny z epizodem hypotonicznohyporeaktywnym z utratą przytomności, pacjent hospitalizowany. Zobacz równieżPolecamy W dobie coraz szerzej działających ruchów antyszczepionkowych można zacząć zastanawiać się, czy objął on też medycynę weterynaryjną. Dlaczego tak bardzo istotne jest, aby szczepić swoje zwierzęta? Czy opiekunowie psów pamiętają o profilaktyce zdrowia swoich czworonogów i czy wiedzą, jak często i przeciwko jakim chorobom należy zabezpieczać psy? Podobnie jak w przypadku ludzi, także u psów obowiązuje zasada odporności zbiorowej. Wysoki odsetek zaszczepionych psów chroni także te zwierzęta, które z różnych powodów nie mogą być zaszczepione lub nie wytworzyły odporności. Dotyczy to szczeniąt, które w pewnym okresie są szczególnie narażone na zakażenia, a także takich, które ze względu na osłabienie chorobą nie mogą zostać zaszczepione. Choć wg prawa szczepieniem obowiązkowym w Polsce jest wyłącznie to przeciwko wściekliźnie, warto pamiętać także o profilaktyce innych chorób. w 6-7 tygodniu życia psa szczepi się go przeciwko nosówce i parwowirozie. Zazwyczaj pierwszą dawkę szczepień szczenięta otrzymują, gdy mieszkają jeszcze z matką, np. w hodowli. W 9-10 tygodniu szczenię otrzymuje drugą dawkę szczepienia przeciw nosówce i parwowirozie, a dodatkowo antygeny na chorobę Rubartha i kaszel kenelowy. Wtedy można także zaszczepić psa przeciwko leptospirozie. 12-13 tydzień życia to czas na trzeci etap szczepienia przeciwko wyżej wymienionym chorobom. Co bardzo ważne, po 12 miesiącach trzeba podać psu dawkę przypominającą. Po przejściu takiego procesu pies powinien mieć odporność co najmniej na kilka równie istotne, pies po ukończeniu trzeciego miesiąca życia musi być zaszczepiony przeciwko wściekliźnie. Zgodnie z ustawą o ochronie zwierząt szczepienie to należy powtarzać co roku. Zaświadczenie o ważnym szczepieniu właściciel psa winien posiadać podczas przekraczania granicy państwa z psem, a także chociażby podróżując z czworonogiem komunikacją miejską. Zaniechanie szczepienia psa może być ukarane mandatem w wysokości do 500 złotych, a w razie gdy niezaszczepiony pies ugryzie człowieka, zostaje on zabrany na 30-dniową obserwację. Jak podróżować z psem komunikacją miejską? - Są różne schematy szczepień, które należy odpowiednio dobrać do aktualnej sytuacji epizootycznej na danym terenie - mówi lek. wet. Magdalena Gniech z Trójmiejskiej Kliniki Weterynaryjnej. - Lekarz weterynarii w trakcie wizyty dostosowuje schemat szczepień indywidualnie do pacjenta. Bardzo istotne jest doszczepienie psów po roku od ostatniego szczepienia wykonanego w okresie szczenięcym, o czym wielu opiekunów zapomina. Następnie zalecam, aby co 2-3 lata doszczepiać psa dawką przypominającą przeciwko nosówce, parwowirozie, chorobie Rubartha oraz parainfluenzie (kaszel kenelowy). Na rynku są dostępne również pojedyncze szczepionki przeciwko parainfluenzie, którymi można doszczepiać co roku. Rodzaj szczepienia - czy ma znaczenie?Obecnie można szczepić psa szczepionką indywidualną przeciw każdej chorobie z osobna lub podać mu tzw. szczepionkę kombinowaną, zawierającą antygeny większej liczby chorób, w tym wścieklizny. Argumentem przemawiającym za podaniem psu szczepionki typu "wszystko w jednym" jest jej wyraźnie niższa cena. Fakt, iż są to szczepienia zawierające różne antygeny zasadniczo nie wpływa ujemnie na ich skuteczność ani na ryzyko wystąpienia skutków ubocznych. Wyjątkiem może być antygen przeciw leptospirozie, o czym za Szczepionki kombinowane, tj. zawierające więcej niż jeden antygen, są skonstruowane w taki sposób, aby pozostały bezpieczne dla zwierzęcia - tłumaczy lek. wet. Bartosz Kaszuba z gdańskiej lecznicy Vitavet. - Dzięki takiemu rozwiązaniu można za jednym razem zaszczepić psa lub kota przeciwko wściekliźnie oraz pozostałym chorobom zakaźnym. Jako ogół opiekunów zdajemy sobie sprawę z korzyści, jakie niosą ze sobą szczepienia. Psy, wychodzące codziennie na dwór, chodzące zwykle po tych samych trawnikach, są stale eksponowane na różnego rodzaju patogeny. Warto wiedzieć, że choć w wyjątkowym przypadku pies może zarazić się chorobą, na którą był zaszczepiony, to przejdzie ją znacznie łagodniej niż zwierzak, który nie otrzymał wcześniej W ciągu ostatniego roku mieliśmy w klinice wiele przypadków psów chorych na parwowirozę. Wśród nich znalazły się również psy zaszczepione przeciwko tej chorobie - mówi lek. wet. Magdalena Gniech. - Obecnie prowadzone są badania naukowe na temat nowego serotypu wirusa, który pojawił się w środowisku. Niestety, nie ma na rynku szczepionki zabezpieczającej przeciwko nowemu zagrożeniu. Na parwowirozę najbardziej narażone są psy nieszczepione, szczególnie w wieku szczenięcym, u których przebieg choroby jest najcięższy i może prowadzić do śmierci. Jeżeli zwierzę było zaszczepione przeciwko parwowirozie i mimo to zachorowało na tę niebezpieczną chorobę, to jej przebieg jest dużo łagodniejszy i istnieje duża szansa na to, że zwierzę uda się uratować. O czym pamiętać szczepiąc psa?Wybierając się z psem na szczepienie, należy zwrócić szczególną uwagę na stan zdrowia zwierzęcia. Aby organizm miał szansę na wytworzenie optymalnej odporności, w dniu szczepienia musi być całkowicie zdrowy. Oznacza to, że jeśli zwierzak chorował, był osłabiony lub przyjmował lekarstwa, należy przesunąć termin szczepienia o dwa tygodnie. Należy też odrobaczyć go na kilkanaście dni przed podawane psom są sprawdzone i bezpieczne, zatem właściciele zwierząt nie mają powodów do tego, aby bać się szczepić swoje psy. Jeśli zdarza się, że zwierzak zareaguje na szczepienie wyraźnie złym samopoczuciem, należy powiadomić o tym weterynarza oraz producenta preparatu, co pozwoli na zminimalizowanie ryzyka wystąpienia podobnych sytuacji w przyszłości. - Ryzyko pojawienia się odczynów poszczepiennych jest niewielkie i objawia się głównie w postaci reakcji skórnej - niebolesnego zgrubienia w tkance podskórnej, które z czasem zanika - mówi lek. wet. Bartosz Kaszuba. - Gwałtowniejsze objawy, takie jak wymioty czy wysoka temperatura, zdarzyły się, jak szacuję, u około 1 proc. wszystkich moich czworonożnych pacjentów. Szczepionką, która częściej powoduje groźne skutki uboczne, wraz ze wstrząsem anafilaktycznym, jest preparat przeciwko leptospirozie. Jeśli chcemy zaszczepić psa przeciwko tej chorobie, optymalnie byłoby, abyśmy po wyjściu z gabinetu pozostali w poczekalni jeszcze przez pół Leptospiroza jest chorobą zagrażającą przede wszystkim psom myśliwskim, przebywającym w stajniach, na terenach wiejskich, blisko lasu oraz kąpiących się z zbiornikach wodnych - mówi lek. wet. Magdalena Gniech. - Na rynku są dostępne różne szczepionki przeciwko leptospirozie. W przypadku ras miniaturowych, jeżeli jest wskazanie do zaszczepienia przeciw chorobie, najlepiej zastosować osobną szczepionkę przeciwko leptospirozie, gdyż zastosowanie szczepionki poliwalentnej, czyli przeciwko kilku chorobom naraz, może wywołać gwałtowną reakcję poszczepienną łącznie ze wstrząsem anafilaktycznym. Oddzielne szczepienie przeciwko samej leptospirozie jest pod tym względem dla zwierzaków w Trójmieście Doświadczenie wstrząsu anafilaktycznego u pupila mają za sobą właścicielki pudli, Agata i Na szczęście nie zdążyłam jeszcze oddalić się od weterynarza, więc lekarz szybko opanował sytuację - opowiada Agata Łapińska, właścicielka Capri. - Następnym razem, gdy będę szczepić psa przeciwko leptospirozie, będę już świadoma tego, że muszę zarezerwować sobie dodatkową godzinę na pozostanie w poczekalni lecznicy. Tego typu sytuacja zdarzyła mi się pierwszy raz, a przez moje ręce przewinęło się już wiele psów. Choć to wydarzenie kosztowało mnie wiele stresu, absolutnie nie sprawiło, abym stała się przeciwna szczepieniu psów. Gdyby "moda" na nieszczepienie psów rozpowszechniła się, nasze zwierzęta musiałyby borykać się z groźnymi chorobami, o których szczęśliwie prawie już zapomnieliśmy. - Timi jest bardzo aktywnym psem: trenuje różne sporty kynologiczne, chodzi na długie spacery wraz z innymi psami czy podróżuje ze mną po Europie - mówi Alicja Matejuk, opiekunka pudla miniaturowego Timiego. - Co roku jest szczepiony przeciwko wściekliźnie, gdyż wszędzie - podczas zawodów, wystaw czy w komunikacji miejskiej - konieczne jest zaświadczenie o wykonaniu tego szczepienia. Szczepienia na pozostałe choroby wirusowe nie są obowiązkowe, ale tak "wszędobylski" pies jak mój może je złapać. Szczepionki na choroby wirusowe występują w różnych zbiorczych zastrzykach, więc to dla zwierzęcia tylko jedno małe ukłucie. Niestety, jak wiele innych psów, Timi źle reaguje na szczepienie przeciw leptospirozie, dlatego weterynarz dobiera mu szczepionkę pozbawioną tego składnika. Przez to unikam z nim kąpieli w niezbadanych zbiornikach wodnych, gdyż najczęściej można ją spotkać właśnie w takim wiedzieć, że wg wytycznych Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt (WSAVA), szczepieniami zasadniczymi są szczepienia przeciwko parwowirozie, nosówce i wściekliźnie. Szczepienia przeciwko parainfluenzie (kaszlowi kenelowemu) oraz leptospirozie są uznawane za dodatkowe - wskazane wówczas, gdy pies jest szczególnie narażony na tę chorobę. wstrząs anafilaktyczny - Archiwum wiadomości Pies użądlony przez owada. Co robić? 14 lipca 2020, godz. 07:00 (27 opinii) Szybko lata wokół psiego nosa, wydaje interesujące dźwięki i ucieka - brzmi jak opis atrakcyjnej zabawki ze sklepu... Wstrząs anafilaktyczny groźny latem 8 lipca 2016, godz. 08:00 (43 opinie) Wstrząs anafilaktyczny to uogólniona gwałtowna alergiczna lub niealergiczna reakcja organizmu, która może skończyć... Gniazdo os zabrane z placu zabaw 27 czerwca 2016, godz. 19:30 (77 opinii) Osy założyły gniazdo w żywopłocie otaczającym plac zabaw na Witominie. Zabrali je wezwani na miejsce strażacy.... 1 2 następna › | » Czym jest reakcja anafilaktyczna (tzw. anafilaksja) u psa? Reakcja anafilaktyczna to niewłaściwa reakcja organizmu na działający alergen (antygen). Wstrząs anafilaktyczny u psa Pierwszy kontakt organizmu z danym alergenem powoduje powstawanie przeciwciał klasy IgE (odpowiedź humoralna), które wiążą się z powierzchnią komórek układu odpornościowego (komórki tuczne). Mówi się, że pacjent „uwrażliwił się” na ten alergen. Na tym etapie nie występują żadne objawy reakcji anafilaktycznej. Powtórne narażenie zwierzęcia na ten sam alergen powoduje połączenie alergenu z co najmniej dwoma przeciwciałami klasy IgE, związanymi z powierzchnią komórki tucznej. Komórka ta uwalnia swoją zawartość (degranulacja), ulega aktywacji i rozpoczyna się reakcja anafilaktyczna. Pewne substancje nasilają stan zapalny (mediatory zapalne), np.: histamina, prostaglandyny, leukotrieny, tromboksany, proteazy, czynnik chemotaktyczny eozynofili, czynnik aktywujący płytki krwi. Rodzaje reakcji anafilaktycznejWstrząs anafilaktyczny – co to jest i jak bardzo jest niebezpieczny?Objawy wstrząsu anafilaktycznegoJak możesz pomóc swojemu zwierzakowi?Co zrobi weterynarz w przypadku wstrząsu anafilaktycznego?Rokowanie przy wystąpieniu wstrząsu anafilaktycznegoZaleceniaReakcja anafilaktyczna po szczepieniuAdrenalina na własny użytek w domu rozwiązaniem problemu? Rodzaje reakcji anafilaktycznej Reakcja anafilaktyczna może mieć charakter miejscowy (atopia) lub uogólniony (wstrząs anafilaktyczny). Atopia to dziedziczna predyspozycja do występowania reakcji alergicznych na skutek kontaktu z antygenem obecnym w środowisku. Do uczulenia u zwierzęcia atopika dochodzi na skutek przechodzenia przez skórę określonych alergenów środowiskowych (na przykład roztoczy kurzu domowego, pleśni). Problem mogą nasilać bytujące na zwierzęciu pchły, towarzyszące zakażenie skóry niektórymi bakteriami (gronkowiec) lub grzybami (Malassezia), zaburzenia funkcjonowania bariery naskórkowej czy sezonowy wzrost określonych alergenów (pyłki). Przyczyną może być także kontakt z alergenami pokarmowymi. W efekcie końcowym w skórze pojawiają się komórki zapalne, dochodzi do produkcji substancji odpowiedzialnych za proces zapalny i uporczywego swędzenia (świąd). Zdecydowana większość przypadków atopii objawia się w postaci zapalenia skóry (okolica warg, oczu, wewnętrzne powierzchnie małżowin usznych, brzuch, powierzchnie zginaczowe stawów łokciowych, nadgarstkowych i skokowych, przestrzenie międzypalcowe i okolica odbytu), niemniej jednak możliwe jest samoistne występowanie atopowego zapalenia błony śluzowej nosa bądź atopowego zapalenia spojówek. Atopia to znacznie bardziej rozbudowana jednostka chorobowa, w tym artykule jednak skupimy się przede wszystkim na uogólnionej postaci reakcji anafilaktycznej czyli na wstrząsie anafilaktycznym. Wstrząs anafilaktyczny – co to jest i jak bardzo jest niebezpieczny? Co to jest wstrząs anafilaktyczny? Wstrząs bez względu na rodzaj (hipowolemiczny, pourazowy, obturacyjny, kardiogenny czy septyczny) jest stanem ograniczonego dopływu krwi do tkanek, skutkującym niedostatecznym ich utlenowaniem. W przebiegu wstrząsu anafilaktycznego po uwolnieniu zawartości komórek tucznych i mediatorów zapalnych, dochodzi do rozszerzenia naczyń krwionośnych i zwiększenia ich przepuszczalności. Zmniejszona zostaje objętość krwi krążącej, ograniczony jest przepływ (perfuzja) krwi przez tkanki – dostają one mniej tlenu niż potrzebują. Może dojść do niedotlenienia mięśnia sercowego i mózgu, a w najgorszym scenariuszu do śmierci pacjenta. Wstrząs anafilaktyczny jest najgroźniejszą formą reakcji anafilaktycznej. Gdy wystąpi, należy liczyć się z ryzykiem zejścia śmiertelnego zwierzęcia. Jest to stan zagrożenia życia i wymaga pilnej konsultacji lekarsko-weterynaryjnej! Sprawcy wstrząsu anafilaktycznego: jady: pszczół, os, szerszeni, mrówek, meszek, węży, preparaty krwiopochodne (podawane w trakcie transfuzji), szczepionki, leki, penicylina, gentamycyna, tetracykliny, cefalosporyny, sulfonamidy, acepromazyna, ketamina, prokaina, lidokaina, diazepam, niesterydowe leki przeciwzapalne, niektóre kontrasty stosowane w zaawansowanej diagnostyce obrazowej, karma dla psa. W wystąpieniu wstrząsu anafilaktycznego ogromną rolę odgrywają osobnicze uwarunkowania konkretnego zwierzęcia, jego wrażliwość na konkretne alergeny. Brak jest dostępnych badań pozwalających na wykrycie podatnych na anafilaksję zwierząt, określenie szkodliwych dla nich alergenów i wyeliminowanie tych czynników z otoczenia. Zdarza się, że nie udaje się ustalić bezpośredniej przyczyny wstrząsu anafilaktycznego. Objawy wstrząsu anafilaktycznego Objawy wstrząsu anafilaktycznego Objawy reakcji anafilaktycznej uzależnione są od dawki alergenu, drogi wniknięcia i stopnia uwrażliwienia organizmu na ten konkretny alergen. U silnie uczulonego zwierzęcia może dojść do bardzo intensywnej reakcji anafilaktycznej nawet po kontakcie z niewielką ilością alergenu. W zakresie lokalizacji objawy mogą ograniczać się do miejsca wniknięcia alergenu lub obejmować cały organizm. Należy mieć świadomość, że reakcja miejscowa (pokrzywka w postaci bąbli na skórze lub obrzęk naczynioruchowy czyli obrzęk skóry i podskórza, rumień czy świąd mogą przekształcić się w reakcję uogólnioną (wstrząs anafilaktyczny). Objawy występują natychmiast, zazwyczaj od kilku minut do 30 minut od zadziałania alergenu, a objawy kliniczne stopniowo nasilają się. Istnieje zależność: im szybciej rozwijają się objawy kliniczne tym większe jest nasilenie wstrząsu anafilaktycznego. Może zdarzyć się, że nasilenie objawów reakcji anafilaktycznej maleje, by po upływie kilku godzin gwałtownie się zwiększyć. Jest to tzw. reakcja dwufazowa i o ile nie zostanie rozpoznana i odpowiednio leczona to prowadzi do zwiększonej śmiertelności. Różne gatunki w różny sposób będą reagowały na alergeny wywołujące reakcję anafilaktyczną. Zależne jest to od wykształconych reakcji układu odpornościowego, budowy mięśni gładkich oraz szybkości usuwania antygenu z krwi krążącej. W związku z tym istnieje pojęcie „narządów wstrząsowych” – różnych u różnych gatunków. U psów narządem wstrząsowym jest wątroba i układ pokarmowy, jeden z mediatorów zapalnych (histamina) wydzielana jest głównie w komórkach układu pokarmowego a następnie razem z krwią trafia do wątroby. U kotów narządem wstrząsowym są płuca, przy kontakcie z alergenem koty zazwyczaj reagują intensywnym skurczem oskrzeli. Z tego względu dominującym objawem u tego gatunku będzie duszność. Objawy wstrząsu anafilaktycznego u psa: swędzenie (świąd), pokrzywka, wymioty, nudności, biegunka (w tym także biegunka krwotoczna) oddawanie moczu. Objawy wstrząsu anafilaktycznego u kota: silny świąd okolicy głowy, duszność, świst krtaniowy (związany z kurczem krtani), zwiększona częstotliwość oddechów, kaszel, ślinienie, wymioty, zaburzenia koordynacji ruchów. Do objawów może dołączyć się nadmierne pobudzenie w początkowej fazie, natomiast w końcowym stadium możliwe są zaburzenia świadomości zwierzęcia i ostra niewydolność układu krążenia (zapaść). Liczyć się trzeba z wystąpieniem cech typowych dla zjawiska jakim jest wstrząs. Objawy wstrząsu: bladość błon śluzowych, przyspieszona praca serca (tachykardia), niewyczuwalne tętno, zimne kończyny. U kotów rozwinąć się może obrzęk płuc, u psów z kolei dojść może do zatrzymania krwi w wątrobie i w efekcie jej powiększenia. Jak możesz pomóc swojemu zwierzakowi? Wstrząs anafilaktyczny to stan zagrożenia życia. Największą przysługę jaką możesz oddać zwierzakowi to jak najszybciej dotrzeć z nim do Kliniki, gdzie będzie mógł otrzymać stosowną pomoc. Liczy się czas! To, co możesz zrobić we własnym zakresie to usunięcie alergenu (o ile to możliwe) wywołującego reakcję np. usuń żądło w przypadku użądlenia, przerwij podawanie leków (jeśli zostały zalecone ale widzisz, że zwierzę dziwnie po nich się zachowuje). Jeżeli zwierzę ciężko oddycha, ułóż je „na waruj” (pozycja mostkowa), w takim ułożeniu najłatwiej będzie mu oddychać. Co zrobi weterynarz w przypadku wstrząsu anafilaktycznego? Postępowanie w klinice weterynaryjnej Dla lekarza weterynarii kluczowymi informacjami w procesie diagnostycznym są informacje z wywiadu – czy zwierzę miało kontakt z alergenami, czy przebyło ostatnio szczepienia (jeśli tak to jakie i kiedy), czy w ostatnim czasie poddawane było leczeniu, jeśli tak to jakie leki przyjmowało. Konieczne jest wykluczenie wstrząsu na innym tle niż anafilaktyczny. Rozpoznanie wstrząsu anafilaktycznego opiera się wyłącznie na obrazie klinicznym a głównym celem jest ograniczenie nasilenia reakcji. Lekarz zadba o drożność dróg oddechowych, pozbywając się ciał obcych, śluzu, krwi bądź wymiocin. Ocenie poddana zostanie okolica szyi, gardło i język pod kątem ewentualnych zranień, obrzęków i krwiaków. Wykluczone zostaną uszkodzenia tchawicy i kurcz krtani (często występujące u kotów). Lekarz weterynarii może wykonać badanie laryngoskopem celem zobrazowania gardła i krtani, w razie potrzeby zastosuje ssak do odessania zalegających wydzielin w drogach oddechowych. Możliwe, że konieczne będzie zaintubowanie pacjenta i tlenoterapia. Założone zostanie dojście dożylne. Wstrząsowi anafilaktycznemu towarzyszy spadek ciśnienia krwi, kluczowe jest wdrożenie płynoterapii celem podniesienia ciśnienia, polepszenia dopływu krwi do tkanek i zapobiegania zapadaniu się naczyń. Leczenie farmakologiczne wiąże się z podawaniem adrenaliny (najczęściej dożylnie, ewentualnie jeśli podaż dożylna nie jest możliwa to domięśniowo). Czasem jednorazowy zastrzyk z adrenaliną nie jest wystarczający i podaje się dodatkową dawkę. Podanie adrenaliny w przypadku wstrząsu anafilaktycznego: zmniejsza skurcz oskrzeli, poprawia ciśnienie krwi, hamuje uwalnianie kolejnych mediatorów reakcji zapalnej, poprawia kurczliwość i częstość pracy serca, usprawnia przepływ wieńcowy. Dobra reakcja na podaż adrenaliny potwierdza wystąpienie wstrząsu anafilaktycznego. Rozważyć należy podaż glikokortykosteroidów i leków przeciwhistaminowych, choć mają one drugorzędne znaczenie w leczeniu wstrząsu anafilaktycznego. Należy mieć świadomość, że wstrząs anafilaktyczny może mieć nieprzewidywalny charakter, stąd tak ważna jest fachowa opieka i obserwacja zwierzęcia. W zależności od stanu pacjenta wdrażane mogą być leki przeciwdziałające: zaburzeniom pracy serca, spadkowi ciśnienia, duszności. Czasem konieczne może być płukanie żołądka lub lewatywa, jeżeli alergen jest tła pokarmowego. Jeżeli wstrząs anafilaktyczny nastąpił w trakcie transfuzji, lekarz weterynarii niezwłocznie ją przerwie. W zależności od stanu pacjenta i oceny lekarza weterynarii, po wystąpieniu wstrząsu anafilaktycznego należy liczyć się z koniecznością hospitalizacji zwierzęcia i wykonania dodatkowych badań ( badań krwi). Hospitalizacja jest wskazana szczególnie ze względu na ryzyko powstrząsowego zaburzenia czynności narządów zaangażowanych w reakcję anafilaktyczną. Lekarz weterynarii może podjąć decyzję o rozszerzeniu diagnostyki o badanie USG. Oceniany jest stan przewodu pokarmowego, wątroba, pęcherzyk żółciowy (który w przebiegu reakcji anafilaktycznej może dawać tzw. „efekt halo”, wynikający z pogrubienia jego ściany). U psów z anafilaksją na skutek zaburzeń krzepnięcia może występować krwawienie do jamy brzusznej, stan taki pomaga nam wykryć właśnie badanie USG. U kotów z kolei USG może być przydatne w badaniu klatki piersiowej i wykrycia cech obrzęku płuc. Rokowanie przy wystąpieniu wstrząsu anafilaktycznego Przy wystąpieniu wstrząsu anafilaktycznego rokowanie jest ostrożne do złego. Zalecenia Czy zapobieganie jest możliwe? Jak wspomniałam we wcześniejszej części artykułu, reakcja anafilaktyczna to indywidualna, osobnicza sprawa. Jedno zwierzę może bez szwanku znieść kilkakrotne użądlenie przez osę na przestrzeni czasu, u innego z kolei przy drugim epizodzie dojdzie do anafilaksji. Zaleca się by w miarę możliwości ograniczać kontakt naszych podopiecznych z owadami i gadami. Jeżeli doszło do reakcji anafilaktycznej na skutek podania konkretnego leku lub szczepionki to dopilnuj, by lekarz weterynarii w książeczce zdrowia zwierzęcia zaznaczył taką informację, aby na przyszłość uniknąć podobnych incydentów. Obserwuj swojego pupila po szczepieniu, w razie niepokojących objawów skontaktuj się z lekarzem weterynarii. Jeżeli podejrzewasz reakcję nadwrażliwości na alergen pokarmowy (rzadko), należy unikać podawania karmy dla psa zawierającej ten alergen. Reakcja anafilaktyczna po szczepieniu Wstrząs po szczepieniu psa Szczepić, nie szczepić? Według Zespołu do Spraw Szczepień Światowego Stowarzyszenia Lekarzy Weterynarii Małych Zwierząt WSAVA w przypadku szczepień podstawowych (zasadniczych) należy ocenić poziom przeciwciał (wykonać badanie serologiczne). Jeśli pies ma przeciwciała przeciw nosówce i parwowirozie, a kot przeciw panleukopenii, szczepienie przypominające nie jest konieczne. W przypadku wścieklizny należy postępować zgodnie z przepisami – w przypadku psów szczepienie jest obowiązkowe raz do roku, natomiast u kotów (u których szczepienie nie jest regulowane prawnie) badanie serologiczne ujawni, czy potrzebne jest doszczepienie. W przypadku szczepionek dodatkowych (np. przeciwko leptospirozie) jeżeli doszło do reakcji anafilaktycznej to kolejne szczepienia są niewskazane. W szczególności zwracana jest uwaga na doniesienia o wstrząsach anafilaktycznych u ras miniaturowych po szczepieniu przeciw leptospirozie. Źródłem zakażenia leptospirą najczęściej jest kontakt z moczem zakażonych leptospirą gryzoni – należy mieć świadomość, że w zasadzie każdy pies wychodzący na zewnątrz jest w grupie ryzyka, gdyż z moczem gryzoni może mieć kontakt w większości miejsc. Szczepienie powinno być rozważone szczególnie u psów mających kontakt ze szczurami bądź ich moczem, zwłaszcza w podmokłym, błotnistym środowisku, pijących ze zbiorników wodnych (szczególnie stojących) lub pływających w nich, a także narażonych na wyjątkowo silne opady i powodzie. Adrenalina na własny użytek w domu rozwiązaniem problemu? Istnieje adrenalina w wersji ampułko-strzykawek do samodzielnego wstrzykiwania w warunkach domowych, z powodzeniem stosowana u ludzi w przypadkach anafilaksji. Dobrym rozwiązaniem byłoby posiadanie tegoż leku gdy jest się Opiekunem zwierzęcia u którego wstrząs anafilaktyczny wystąpił lub wiemy że istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia takiej reakcji. Problem ze stosowaniem ludzkich ampułko-strzykawek w medycynie weterynaryjnej wiąże się z innym dawkowaniem u zwierząt niż u ludzi – leki gotowe, dostępne w aptece nie nadają się do stosowania u psów o zupełnie innych uwarunkowaniach wagowych. Posiadanie adrenaliny na własny użytek jest dobrym rozwiązaniem i wartym rozważenia. Zachęcam do skonsultowania takiej opcji z prowadzącym Twojego psa lekarzem weterynarii.

wstrząs anafilaktyczny u psa po szczepieniu