choroba Hashimoto – znana również jako przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy – w przebiegu choroby Hashimoto dochodzi zwykle do rozwoju niedoczynności tego gruczołu, nieswoiste zapalenia jelit – włączając w to wrzodziejące zapalenie jelita grubego i chorobę Leśniowskiego-Crohna, Limfatyczne zapalenie okrężnicy jest typem mikroskopowego zapalenia jelita grubego, choroby objawiającej się przewlekłą wodnistą biegunką bez domieszki krwi. U chorych z limfatycznym zapaleniem okrężnicy w badaniu endoskopowym (badanie polegające na wprowadzeniu kamery do światła jelita grubego) lub w badaniu rentgenowskim wygląd tis), eozynofilowe zapalenie żołądka i/lub jelita cienkiego (EG, eosinophylic gastroen-teritis) oraz eozynofilowe zapalenie jelita grubego (EC, eosinophilic colitis). Eozyno-filowe zapalenie przełyku jest najczęściej występującą postacią EGID, pozostałe typy spotykane są rzadko [2, 3]. W patogenezie EGID główną rolę odgry- Zespół jelita drażliwego, rak jelita grubego, choroba Leśniowskiego i Crohna, niedokrwienne zapalenie okrężnicy, infekcyjne zapalenie jelit, niektóre choroby ginekologiczne (rak jajnika, choroba zapalna narządów miednicy mniejszej), zapalenie pęcherza moczowego. Leczeniepoczątek strony. 1. Uchyłkowatość nie wymaga leczenia. Eozynofilowe zapalenie jelit (EGID – eosinophilic gastrointestinal disorders) jest bardzo rzadką chorobą o niespecyficznych objawach. Jej główną cechą jest naciek z komórek kwasochłonnych (czyli eozynofili) w ścianie żołądka oraz jelit. W zależności od lokalizacji w przewodzie pokarmowym, dolegliwość daje różne objawy (np U 26% chorych objawy pozajelitowe wyprzedzają rozpoznanie WZJG (mediana czasu do rozpoznania WZJG to 5 miesięcy) [6, 11]. Zmiany zapalne jelita grubego w WZJG szerzą się w sposób ciągły od odbytnicy i mogą obejmować całe jelito grube oraz końcowy odcinek jelita krętego, co dotyczy ok. 20% chorych [10]. Nietypowy kolor stolca. Wzdęcia i uczucie pełności. Ból brzucha lub dolnej części pleców. Codzienne wsparcie dla jelita grubego. Wiele dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego, których większość z nas doświadcza sporadycznie, ma związek z niewłaściwą dietą lub brakiem aktywności fizycznej. Zdarza się jednak, że są Po przylocie objawy się cofnęły, został tylko ból brzucha od czasu do czasu. Udałam się na badanie do gastrologa, który po zrobieniu usg powiedział mi, że mam stan zapalny na prawie całym odcinku jelita grubego i że stan ten trwa od dawna i że może to być choroba przelekła, nieswoiste zapalenie jelit. 5. Lewa okolica pachwinowa Zapalenie uchyłków jelita - objawy jak w zapaleniu wyrostka robaczkowego ale po stronie lewej, gorączka, biegunki, zaparcia. 6. Podbrzusze Zapalenie pęcherza moczowego - częste i bolesne oddawanie moczu. Pn, 20-07-2009 Forum: aha@Grafika.com - Re: Skąd te ciągłe bóle brzucha. Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy to choroba autoimmunologiczna.Szacuje się, że cierpi na nie około 800 tys. ludzi w Polsce. W większości są to kobiety, ale Hashimoto diagnozowane jest również u mężczyzn. XOn0dT. 19-latka pisze, że stosowała już dietę. Dziewczyno - diety nie stosuje się przez tydzień. Przez 19 lat opychasz się fast food-ami, wysoko przetworzonym, nafaszerowanym do granic możliwości żarciem, różnej maści pomyjami z mleczarni i chcesz żeby jakaś tam tygodniowa dietka, albo specyfik przepisany przez lekarza załatwił za Ciebie lub za "piszankę" cały problem. W nie rozumiecie problemu i od tego należy zacząć. Nie wierzę, aby jakiś lekarz Wam pomógł. A gdyby trafił się taki ambitny samouk, lekarz z powołania, to powiecie że jest nawiedzony i bzdury wymyśla, bo nie pozwala wam jeść tego co dla was jest najsmaczniejsze. Już Hipokrates mawiał, że "Jelito korzeniem życia". Dlatego nie należy z niego robić śmietnika!!! Dobra, kilka słów konstruktywnych. Wprawdzie ktoś tu zawzięcie kasuje linki, ale może adresów nie pokasuje. Zatem podam wam adresy do preparatów, które na pewno warto zastosować i nie będę tutaj się rozpisywać - dlaczego. Warto wprowadzić jeden posiłek z kompozycją: siemię lniane + płatki owsiane + otręby orkiszowe + banan Na pewien czas Wykluczyć produkty mleczne. Warto odpuść sobie wszystko co zawiera mąkę pszenną. Także z tego powodu, że możesz mieć problem z uczuleniem (alergią) na pszenicę. Cierpi na to nieświadomie i w różnym stopniu nasilenia olbrzymia część populacji (ocenia się około 80% populacji krajów rozwiniętych). Wśród pokarmów powodujących alergię, pszenica jest na drugim miejscu, zaraz po krowim mleku. Temat jest obszerny i od pewnego czasu leży u mnie nieskończony artykuł na ten temat. Warto zrobić badanie na tolerancję glutenu. Odstawić absolutnie: kawa naturalna, napoje z marketu (mineralna - tylko ze szklanej butelki), alkohol, wszelkie łakocie, cukier, fast food-y, wszelkie wędliny, najlepiej też czerwone mięso (dopuszczalne jest pierzaste i rybki) itd. itp. - poczytaj na w/w stronach. Mógłbym tu jeszcze pisać do wieczora i przez następne dwa dni, ale moje pisanie chyb nikomu nie pomoże. Podałem adresy stron - proszę czytać, czytać, czytać. A gdy trochę poczytacie - to pogadamy. Dowiedzcie się też, co tak naprawdę producenci serwują wam w pożywieniu. Pozdrawiam. Mikroskopowe zapalenie jelit to choroba zapalna jelita grubego o nieznanej przyczynie. Schorzenie cechuje się występowaniem przewlekłych biegunek bez domieszki krwi i obecnością typowych zmian w błonie śluzowej jelita. Te obserwuje się w badaniu histopatologicznym. Jednocześnie nie występują żadne nieprawidłowości widoczne w badaniach endoskopowych i radiologicznych. Co warto wiedzieć? spis treści 1. Co to jest mikroskopowe zapalenie jelit? 2. Przyczyny mikroskopowego zapalenie jelita grubego 3. Postaci MZJG 4. Objawy mikroskopowego zapalenia jelit 5. Diagnostyka i leczenie rozwiń 1. Co to jest mikroskopowe zapalenie jelit? Mikroskopowe zapalenie jelit, ściślej mówiąc mikroskopowe zapalenie jelita grubego (MZJG, ang. microscopic colitis, MC) należy do grupy nieswoistych chorób zapalnych o łagodnym przebiegu. To przewlekła choroba przewodu pokarmowego o niewyjaśnionej przyczynie. Zobacz film: "Jak pozbyć się uczucia ciężkich nóg?" Choroba dotyczy głównie ludzi w piątej lub szóstej dekadzie życia, z przewagą kobiet. Średnia wieku chorych wynosi około 55 lat. Okazuje się, że wśród osób w starszym wielu ryzyko pojawienia się MZJG jest pięć razy większe niż wśród osób młodszych. 2. Przyczyny mikroskopowego zapalenie jelita grubego Przyczyny i patogeneza mikroskopowych zapaleń jelit nie są dotychczas znane. Do najczęstszych przyczyn zalicza się autoimmunizację, czynniki środowiskowe czy dysfunkcję fibroblastów. Dostrzega się istnienie predyspozycji genetycznej, zwłaszcza że choroba często współwystępują z chorobami autoimmunologicznymi, takimi jak Hashimoto, reumatoidalne zapalenie stawów, zespół Sjögrena, celiakia czy cukrzyca. Według specjalistów istnieje również duże prawdopodobieństwo związku między mikroskopowym zapaleniem jelit a niektórymi lekami. To niesteroidowe leki przeciwzapalne, ranitydyna, sertralina, simwastatyna, tiklopidyna), akarboza, kwas acetylosalicylowy, lanzoprazol. Inne możliwe czynniki to zaburzenia wchłaniania kwasów żółciowych, czynniki infekcyjne i zaburzenia równowagi hormonalnej. 3. Postaci MZJG Mikroskopowe zapalenie jelita grubego cechuje się obecnością mikroskopowych zmian w błonie śluzowej jelita grubego, przy czym nie stwierdza się zmienionego obrazu endoskopowego i radiologicznego. Te są prawidłowe. W niektórych przypadkach stwierdza się zmiany mikroskopowe w wycinkach pobranych z końcowego odcinka jelita cienkiego. Choroba przybiera dwie postacie: kolagenową i limfocytową. Obydwie charakteryzują się podobnym przebiegiem klinicznym, różnią zaś histopatologicznymi kryteriami rozpoznania. Limfocytowe zapalenie jelita grubego cechuje limfocytoza śródnabłonkowa (występuje zwiększona liczba limfocytów śródnabłonkowych). Przy zapaleniu kolagenowym typowe jest pogrubienie podnabłonkowej warstwy kolagenu. Częstość występowania MZJG szacuje się na 1 do 12 na 100 000 osób na rok. Zapalenie limfocytowe występuje z częstością 0,6–4,0 przypadków na 100 tysięcy osób rocznie, zaś kolagenowe mikroskopowe zapalenie jelita grubego 0,8–5,2 przypadków na 100 tysięcy osób rocznie. 4. Objawy mikroskopowego zapalenia jelit Głównym objawem mikroskopowego zapalenia jelita grubego jest wodnista biegunka bez domieszek krwi lub śluzu. Ta pojawia się również w nocy. Według specjalistów jest częstą przyczyną przewlekłej biegunki, zwłaszcza u osób po 70. roku życia. Inne objawy MZJG to: nagłe parcie na stolec, bóle brzucha, nietrzymanie kału, stolce tłuszczowe. Może pojawić się niedokrwistość, eozynofilia, zaburzenia wchłaniania witaminy B12, zwiększenie OB. Przebieg choroby jest najczęściej łagodny. Obserwuje się spontaniczne remisje. Ponieważ jest to schorzenie przewlekłe, ma tendencję do nawrotów. 5. Diagnostyka i leczenie W przypadku podejrzenia mikroskopowego zapalenia jelit, zarówno w badaniu przedmiotowym, jak i badaniach laboratoryjnych najczęściej nie stwierdza się istotnych odchyleń. W takiej sytuacji lekarz zleca badanie kolonoskopowe, głównie w celu pobrania materiału do badania pod mikroskopem. To konieczne, ponieważ analiza histologiczna wycinków pobranych z błony śluzowej w obu postaciach choroby pozwala dostrzec nacieki zapalne w obrębie blaszki właściwej błony śluzowej jelita. Leczenie mikroskopowego zapalenie jelit rozpoczyna się od leków przeciwbiegunkowych (loperamid), pochodnych kwasu 5-aminosalicylowego, cholestyraminy bądź soli bizmutu. Gdy schorzenie jest oporne na leczenie, włącza się steroidoterapię, a przy steroidoporności - leki immunosupresyjne. Mikroskopowe zapalenie jelit jest chorobą zapalną o łagodnym, nawrotowym lub przewlekłym przebiegu i dobrym rokowaniu. Nie prowadzi do poważniejszych powikłań, nie wskazuje również na zwiększenie ryzyka nowotworowego w przewodzie pokarmowym w porównaniu z populacją ogólną. Zobacz także: Nie czekaj na wizytę u lekarza. Skorzystaj z konsultacji u specjalistów z całej Polski już dziś na abcZdrowie Znajdź lekarza. polecamy data publikacji: 10:04, data aktualizacji: 11:55 ten tekst przeczytasz w 5 minut Wrzodziejącego zapalenia jelita grubego nie da się wyleczyć. Można jedynie łagodzić dokuczliwe objawy schorzenia. Co nie oznacza, że diagnoza musi nas skłonić do rezygnacji z marzeń. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Niedawno świat sportu obiegła wieść, że 27-letni Darren Fletcher, gwiazda Manchesteru United, przerywa na jakiś czas swoją karierę z powodu poważnej choroby. Piłkarz cierpi na wrzodziejące zapalenie jelita grubego, poważne schorzenie o charakterze przewlekłym, które jednak nie uniemożliwia normalnego życia, a nawet doskonałych wyników w sporcie. Dowód? Przykład Steve’a Redgrave, brytyjskiego wioślarza i wielokrotnego medalisty olimpijskiego oraz Lewisa Moody, gracza rugby. Tylko w niektórych przypadkach konieczne jest uciążliwe leczenie operacyjne. Profesor Alastair Forbes, konsultant w dziedzinie gastroenterologii na University College w Londynie wyjaśnia, dlaczego choroba nie musi przekreślić kariery Fletchera. – Oczywiście wrzodziejące zapalenie jelita grubego może w znaczący sposób wpływać na codzienne życie chorego, a czasem nawet skazać go na nieustanne przebywanie w domu – mówi. – Dlatego uważam za duże osiągnięcie to, że Darrenowi udało się dotąd utrzymać sportową karierę na tak wysokim poziomie. Charakterystycznymi symptomami choroby jest biegunka i krwawienie, dlatego prędzej czy później każdy pacjent zapadnie na anemię. To zaś może mieć niewielkie znaczenie dla zwykłego śmiertelnika, lecz w przypadku zawodowego sportowca nawet niegroźna niedokrwistość od razu przekłada się na szybkość, wytrzymałość i ogólną wydajność organizmu. Cierpiący także na cukrzycę Steve Redgrave udowodnił, że na przekór chorobie można robić sportową karierę na najwyższym poziomie. Dla wielu sportowców takie wyzwanie może okazać się jednak za trudne. Dziś Darren wciąż jest bardzo szczupły i doskonale sobie radzi. (…) Podejrzewam, że piłkarz poddany jest obecnie intensywnemu leczeniu przy użyciu niesteroidowego leku przeciwzapalnego, typu mesalazyna, co doprowadzi do remisji choroby. (…) Najbliższe miesiące mają zasadnicze znaczenie dla dalszego losu piłkarza: konieczność operacji pojawia się w ciągu pierwszego roku po zdiagnozowaniu choroby. Miejmy nadzieję, że Darrenowi już to nie grozi. Aby pokrzepić Darrena i innych chorych kilka osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego zgodziło się opowiedzieć o swoich doświadczeniach. Angus McLean, lat 40 Angus jest księgowym i mieszka w Edynburgu. Chorobę zdiagnozowano u niego pięć lat temu. – Od zawsze moim problemem były częste biegunki, lecz nigdy nie przyszło mi do głowy, że mogą być objawem groźnej choroby – mówi. – Na początku 2006 roku rozwolnienia stały się znacznie bardziej uciążliwe: musiałem biegać do toalety w środku nocy oraz około dziesięciu razy w ciągu dnia. Byłem zmęczony i odwodniony. Z czasem zacząłem miewać skurcze żołądka, a mój brzuch wydawał nieprzyjemne odgłosy, jakby głośne bulgotanie. Zwlekałem jednak z wizytą u lekarza. Do przychodni pobiegłem dopiero wtedy, gdy zauważyłem krew w kale. Początkowo lekarz sądził, że to hemoroidy, jednak przede wszystkim należało wykluczyć poważniejsze choroby. Zostałem skierowany na kolonoskopię i biopsję w szpitalu Murrayfield, gdzie zdiagnozowano u mnie wrzody jelita grubego. Słyszałem wcześniej o innym poważnym schorzeniu zapalnym jelita – chorobie Leśniowskiego-Crohna, ale nigdy o owrzodzeniu jelita grubego. Przyczyny mojej choroby nie są znane, dlatego nie można jej skutecznie leczyć i zapobiegać. Na szczęście są środki, które łagodzą uporczywe objawy. Jako zapalony biegacz obawiałem się, że zapalenie jelita pozbawi mnie radości ze sportu. Pokrzepiła mnie wieść, że takie samo schorzenie rozpoznano w 1992 roku u wioślarza Steve’a Redgrave, który później zdobył jeszcze kilka złotych medali na olimpiadach. Leczono mnie przeciwzapalnym lekiem – mesalazyną, który złagodził symptomy choroby na dwa miesiące, lecz później przestał działać. Następnie poddano mnie terapii steroidami, której skuteczność trwała kilka miesięcy. Punktem zwrotnym okazał się marzec 2008 roku, kiedy zaczęto podawać mi leki immunosupresyjne. Warto w tym miejscu wyjaśnić, że choroba prawdopodobnie spowodowana jest nadaktywnym systemem odpornościowym, który niszczy błonę śluzową jelit. A jak to wszystko wpływa na życie? Od chwili diagnozy zdążyłem wziąć udział w pięciu maratonach. Dlatego z całą pewnością mogę powiedzieć, że choroba nie pokrzyżowała mi planów. Heidi Minter, lat 35 Heidi mieszka w Brighton i pracuje w marketingu. – Kiedy miałam dwadzieścia parę lat zaczęłam cierpieć na poważne bóle brzucha po każdym posiłku – wspomina. – Gdy w toalecie zauważyłam krew, natychmiast zgłosiłam się do lekarza. Na wszelki wypadek skierował mnie na kolonoskopię, która wykazała, że mam hemoroidy i skrzepy w jelicie. Przeszłam operację usunięcia hemoroidów i przez jakiś czas czułam się lepiej. Myśląc, że zostałam całkowicie wyleczona, zdecydowałam się na podróż po świecie. Dbałam o zdrową dietę i prowadziłam spokojny tryb życia, wylegując się na plaży, jednak w kilka miesięcy po powrocie do Wielkiej Brytanii moje problemy wróciły ze zdwojoną siłą. Cierpiałam na straszne bóle brzucha, musiałam chodzić do toalety kilka razy dziennie i znowu zauważyłam krew w kale. Po raz kolejny dostałam skierowanie na kolonoskopię. Dwa tygodnie po badaniu usłyszałam diagnozę: wrzodziejące zapalenie jelita grubego. Nigdy wcześniej nie słyszałam o tej chorobie, jednak i tak kamień spadł mi z serca, że to nie nowotwór. Zostałam poddana leczeniu sterydami, co spowodowało, że po czterech tygodniach moja twarz potwornie spuchła. Musiałam także brać duże dawki suplementu wapnia, gdyż sterydy wypłukują go z organizmu. Pod koniec kuracji sterydowej odczułam poprawę, jednak po miesiącu objawy znowu wróciły. Od tamtego czasu brałam różne leki przeciwzapalne, jednak żadne nie przynosiły pożądanych rezultatów. Zrozumiałam, że w tym przypadku chodzi raczej o zapanowanie nad chorobą, a nie o pełne wyleczenie. W chwilach zmęczenia czy stresu te dolegliwości działają na mnie przygnębiająco, jednak wiem, że najlepszym sposobem, by kontrolować chorobę są regularne ćwiczenia. Stosuję suplementy z wyciągiem z kłącza kurkumy, które pomagają mi zmniejszyć wzdęcia, często tak potężne, że wyglądam jakbym była w ciąży. Innym chorym zalecam, by jadali bardziej regularnie i mniejsze porcje. Nasze życie z pewnością nie jest łatwe: czasem muszę chodzić do toalety około ośmiu razy dziennie, a potem przez sześć dni nie mogę się wypróżnić. Oczywiście ma to ogromny wpływ na codzienność, utrudnia wychodzenie z domu, pracę w biurze czy bycie w związku. Najgorszy jest jednak wstyd, z jakim wiąże się chorobą. Tekst: Lynsey Haywood i Matthew Barbour Czytaj również: Pożar w jelicie, czyli wrzodziejące zapalenie jelita grubego zdrowie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego Kłopotliwe i wstydliwe dolegliwości? Pomoże specjalista Fizjoterapia uroginekologiczna jest dziedziną stosunkowo nową. W głównej mierze dedykowana jest kobietom z problemami w obszarze miednicy mniejszej, choć nie... Kłopotliwa dolegliwość sportowców Sport to zdrowie! Sportowcy powinni jednak uważać na grzyby czające się w butach, przebieralniach, pod prysznicami i na basenach. Kłopotliwy Avastin Najczęściej stosowany lek przeciwnowotworowy, Avastin, nie powinien być stosowany w terapii raka piersi – zadecydowała niedawno amerykańska Agencja ds. Żywności i... Shari Roan Leki przeciwzakrzepowe - skuteczne, ale kłopotliwe Leki przeciwzakrzepowe pozwalają uniknąć zakrzepicy czy udaru mózgu, jednak trudno je właściwie stosować - mówił dr Jarosław Woroń z Uniwersytetu Jagiellońskiego... Redakacja Medonet Ósemki - kłopotliwe zęby mądrości Ząb mądrości to ósmy w kolejności ząb w szczęce i żuchwie, a zarazem trzeci ząb trzonowy. Zęby mądrości pojawiają się u ludzi najpóźniej, tj. najczęściej między... Kłopotliwe kieszonki Mieszkańcy ubogich rejonów Afryki i Azji o uchyłkach jelita nawet nie słyszeli. To typowa dolegliwość społeczeństw krajów wysoko rozwiniętych, wynikająca z... Dorota Ksiądzyna Potrzebujesz gastrologa? Zapłać 3 tys. albo czekaj… 442 dni [LIST DO REDAKCJI] Rekordowa inflacja i rosnące ceny coraz bardziej uderzają w zwykłych Polaków. Dotyczy to nie tylko kosztów produktów żywnościowych, paliwa czy mediów, ale także... Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (Colitis Ulcerosa) - objawy, leczenie Wrzodziejące zapalenie jelita grubego (CU - colitis ulcerosa)) jest obok choroby Leśniowskiego-Crohna (CD – ang. Crohn`s Disease) zaliczane do tzw. przewlekłych... Tomasz Gosiewski Biegunka - przyczyny, leczenie, domowe sposoby na biegunkę Biegunka to częste oddawanie płynnego stolca. Zazwyczaj trwa ona kilka godzin. Zdarza się jednak, że postanawia zostać nawet kilka dni. Wówczas, z dużym... Pięć najgorszych chorób jelit Nazywane są naszym „drugim mózgiem”. Kiedy źle funkcjonują, cierpi cały organizm. Chociaż objawy ich chorób są stosunkowo charakterystyczne, to postawienie... Zuzanna Opolska Pytanie nadesłane do redakcji Moja dziewczyna ma mikroskopowe zapalenie jelita i bardzo się denerwujemy. Czy jest to poważna choroba i w jaki sposób ją się leczy? Odpowiedziała dr n. med. Anna Mokrowiecka specjalista chorób wewnętrznych specjalista gastroenterolog Oddział Kliniczny Gastroenterologii Ogólnej i Onkologicznej Uniwersytecki Szpital Kliniczny UM w Łodzi Brakuje informacji, jaki typ mikroskopowego zapalenia jelita grubego został rozpoznany. Wyodrębnione są dwie główne jego postacie - kolagenowe i limfocytowe zapalenie jelit. Nie wiemy także, jak bardzo nasilone są objawy - głównie na podstawie obrazu klinicznego i odpowiedzi na leczenie można ocenić ciężkość choroby. Jest to rzadka jednostka chorobowa, charakteryzująca się występowaniem przewlekłych biegunek bez domieszki krwi, z obecnością typowych zmian w błonie śluzowej jelita grubego obserwowanych w badaniu histopatologicznym. W kolagenowym zapaleniu główną zmianą jest pogrubienie warstwy kolagenu pod nabłonkiem, a w limfocytowym - podwyższenie liczby limfocytów śródnabłonkowych. Wyniki badań endoskopowych i obrazowych zwykle są prawidłowe. Zapalenia te są częstsze u osób starszych po 65. rż. Stwierdzono współwystępowanie z różnymi chorobami autoimmunologicznymi (celiakia, reumatoidalne zapalenie stawów, choroba Hashimoto, zespół Sjögrena, cukrzyca). Dlatego uważa się, że wystąpieniu choroby może sprzyjać predyspozycja genetyczna, a także przebyte zakażenia jelitowe czy stosowanie niektórych leków. Leczenie polega na stosowaniu leków przeciwbiegunkowych (loperamid), pochodnych kwasu 5-aminosalicylowego (mesalazyna). W cięższych przypadkach pomocne są steroidy (budezonid), a w razie oporności - leki immunosupresyjne (azatiopryna lub 6-merakptopuryna). Stosowane bywały z gorszym efektem cholestyramina i preparaty bizmutu (trudno dostępne w Polsce).

limfocytowe zapalenie jelita grubego forum